გულის რესინქრონიზაციული თერაპია გულის უკმარისობის მართვის მნიშვნელოვანი მეთოდია. რესინქრონიზაციის მეშვეობით პაციენტთა დიდ ნაწილთან მდგომარეობის გაუმჯობესება შესაძლებელია
ზვიად მათოშვილი. ზვიად მათოშვილი. ზვიად მათოშვილი
გულის რესინქრონიზაციული თერაპია
გულის უკმარისობა
მსოფლიოში მილიონობით ადამიანია დაავადებული გულის უკმარისობით. გულის უკმარისობის ყველაზე ხშირი მიზეზი გულის კუნთის კუმშვადობის დაქვეითებაა. გულის კუნთის კუმშვადობა იზომება ექოკარდიოსკოპიით და ეს მონაცემი მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქციის სახელითაა ცნობილი. განდევნის ფრაქციის დაქვეითებას თან ახლავს ქვედა კიდურების შეშუპება, უჰაერობა, ადვილად დაღლა და შრომის უნარის დაქვეითება. ასეთი პაციენტები საჭიროებენ ხანგრძლივ მედიკამენტურ თერაპიას, თუმცა მხოლოდ მედიკამენტები ხშირად საკმარისი არ არის. დადგენილია რომ რესინქრონიზატორის იმპლანტაციას შეუძლია დადებითი გავლენა მოახდინოს გულის უკმარისობის მიმდინარეობაზე.
რა არის გულის რესინქრონიზატორი
გულის უკმარისობის მქონე ზოგიერთ ავადმყოფთან გულის ქვედა კამერები (პარკუჭები) ერთდროულად არ იკუმშება, რის გამოც გულს უფრო უჭირს მუშაობა. გულის რესინქრონიზაციულ თერაპიას ასეთი ავადმყოფების დახმარება შეუძლია. რესინქრონიზატორი აწვდის ელექტრულ იმპულსებს გულის როგორც მარჯვენა, ისე მარცხენა პარკუჭს და ახდენს არსებული დისსინქრონიის გამოსწორებას.
რესინქრონიზატორი ბივენტრიკულური პეისმეიკერია, მეორენაირად მას სამკამერიან პეისმეიკერსაც უწოდებენ. ზომით რამდენადმე უფრო დიდია ვიდრე ჩვეულებრივი პეისმეიკერი და მას შესაძლოა ჰქონდეს დეფიბრილაციის ფუნქციაც (ანუ შეეძლოს სახიფათო არითმიების შეწყვეტა). ის შედგება კომპიუტერული ნაწილისა და ბატარეისგან. რესინქრონიზატორის სისტემის შემადგენელი ნაწილია ელექტროდები, რომელთა მეშვეობითაც ის გულის გარკვეულ ნაწილებს უკავშირდება.
რესინქრონიზატორის ჩასანერგად დიდი ქირურგიული ჩარევა არ არის საჭირო. ამ ოპერაციის დროს ლავიწის ძვლის ქვემოთ (მარცხენა ან მარჯვენა მხარეს) 6-7სმ სიგრძის განაკვეთი კეთდება და ამ მიდამოში ხდება აპარატის მოსათავსებელი ადგილის, ე.წ. „ჯიბის“ ფორმირება. ლავიწქვეშა ვენის გავლით, რენტგენოსკოპიის კონტროლით ხდება ელექტროდების გულში შეყვანა და სათანადო ადგილებში დამაგრება. ელექტროდების მეორე დაბოლოება რესინქრონიზატორს უერთდება, შემდეგ ჭრილობა იკერება და ოპერაცია სრულდება. ოპერაციის ხანგრძლივობა 1,5 – 3 საათია. სტანდარტულ პეისმეიკერთან და დეფიბრილატორთან შედარებით რესინქრონიზატორის იმპლანტაციის პროცედურა რთულია, რადგან მარცხენა პარკუჭის ელექტროდის ჩაყენება ხდება ძალიან მცირე ზომის ვენაში.ზოგჯერ ამ ვენის ანატომიური თავისებურებების გამო მარცხენა პარკუჭის ელექტროდის ჩაყენება შეუძლებელია. ასეთ შემთხვევაში, ზოგჯერ, მარცხენა პარკუჭზე ელექტროდის მიმაგრება ხდება პარკუჭის კედლის გარედან, ქირურგიული ოპერაციით. რესინქრონიზატორის მუშაობის ხანგრძლივობა ბევრ ფაქტორზეა დამოკიდებული და საშუალოდ 6-8 წელია. აღნიშნული პერიოდის გასვლის შემდეგ, ხდება რესინქრონიზატორის გამოცვლა.
რესინქრონიზატორის ჩანერგვის შემდეგ პაციენტის კლინიკაში დაყოვნება ხდება მინიმუმ ერთი დღე-ღამის განმავლობაში.შემდეგ ხდება აპარატის პროგრამირება და სათანადო პარამეტრების შერჩევა. პროგრამირება შესაძლებელია გარედან, ყოველგვარი ჩარევის გარეშე.
რესინქრონიზატორის ტიპები
არსებობს რესინქრონიზატორი დეფიბრილაციის ფუნქციით და დეფიბრილაციის ფუნქციის გარეშე. დეფიბრილაციის ფუნქციით აღჭურვილ რესინქრონიზატორს შეუძლია სახიფათო არითმიის შეწყვეტა და სიცოცხლის გადარჩენა. დეფიბრილაციის ფუნქციით აღჭურვილი რესინქრონიზატორები გამოიყენება უეცარი კარდიული სიკვდილისგან თავის დასაცავად.
რესინქრონიზატორის სახეს ირჩევს ექიმი პაციენტის დიაგნოზის და მონაცემების გათვალისწინებით.
უეცარი კარდიული სიკვდილი
უეცარი სიკვდილი თანამედროვე მსოფლიოს უდიდესი პრობლემაა. ყველა სახის კარდიოლოგიური მიზეზით გამოწვეული სიკვდილობის დაახლოებით ნახევარი უეცარ კარდიულ სიკვდილზე მოდის. ჩვენს საზოგადოებაში გავრცელებული მცდარი შეხედულების მიხედვით ადამიანის უეცარ სიკვდილს ყველაზე ხშირად თრომბოზი და მიოკარდიუმის ინფარქტი იწვევს. სინამდვილეში უეცარი სიკვდილის ყველაზე გავრცელებული მიზეზი სიცოცხლისთვის სახიფათო არითმიაა. სწორედ აღნიშნული არითმიის მოსახსნელად და ადამიანის სიცოცხლის გადასარჩენად გამოიყენება დეფიბრილაციის ფუნქციით აღჭურვილი აპარატები.
რა რისკები ახლავს რესინქრონიზატორის იმპლანტაციას
ჩვეულებრივ, რესინქრონიზატორის იმპლანტაცია საკმაოდ უსაფრთხოა, თუმცა როგორც ყველა ქირურგიულ ჩარევას, მასაც შეიძლება მოჰყვეს გართულებები. ეს გართულებები შეიძლება იყოს როგორც უმნიშვნელო და ადვილად გადასატანი, ასევე სიცოცხლისათვის საშიშიც. გართულებების განვითარების ალბათობის მიხედვით ისინი შედარებით ხშირ და იშვიათ გართულებებად იყოფიან:
შედარებით ხშირი (10-დან 1-ზე მეტ შემთხვევაში)
იშვიათი (100-დან 1-ზე ნაკლებ შემთხვევაში)
მთლიანობაში რესინქრონიზატორის იმპლანტაციის დროს სიცოცხლისათვის სახიფათო გართულება ძალზედ იშვიათია.
როდის გამოიყენება რესინქრონიზატორი
რესინქრონიზატორი გამოიყენება როცა:
გახსოვდეს: